Νικοκάβουρας, Σπύρος

(Σφακερά, Κερκύρα 1882 – 1952). Λόγιος και ποιητής, από τους τελευταίους εκπροσώπους της κερκυραϊκής σχολής. Εκτός από μερικά σύντομα ταξίδια στην Αλεξάνδρεια και το Παρίσι, έζησε αποκλειστικά στην ιδιαίτερη πατρίδα του και στις Καρουσάδες, στο πλευρό του Κ. Θεοτόκη. Πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό Νουμάς, ενώ αργότερα συνεργάστηκε και με άλλα εκείνης της εποχής, όπως με τα Γράμματα της Αλεξάνδρειας, τον Βωμό και τον Μαύρο Γάτο της Αθήνας, την Κερκυραϊκή ανθολογία κλπ. Ένα μέρος του ανέκδοτου έργου του περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Ποιητικά έργα (Κέρκυρα, 1925) μαζί με το βιβλικό Άσμα ασμάτων, μετάφραση σε ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους. Τα έργα του σε γενικές γραμμές περιέχουν τα ποιητικά γνωρίσματα της τελευταίας περιόδου της Επτανησιακής σχολής και παρουσιάζουν συγγένεια με τον Μαβίλη, τον Μαρτζώκη και τον Μορεάς. Πολλά από αυτά είναι εμπνευσμένα από τις σύγχρονες με αυτόν επαναστατικές ιδέες, ενώ σε άλλα είναι έκδηλη η νεοκλασική φυσιολατρία, κατά το πρότυπο των ποιητών της εποχής.